Την ανεξάρτητη υποψηφιότητά του για τον Δήμο Βούλας, Βάρης, Βουλιαγμένης περιγράφει μέσα από τις «Κάλπες ‘14» ο κ. Γρηγόρης Κωνσταντέλλος, επισημαίνοντας πως δεν επιζήτησε ποτέ τη στήριξη οποιουδήποτε κόμματος, «γιατί θα ήμουν υποχρεωμένος μετά, ως δήμαρχος, να ανταποδώσω τη χάρη και να βάλω πλάτη στις δικές τους επιδιώξεις, αντί σε αυτές που επιτάσσει το συμβόλαιό μου με τους δημότες-εντολείς μου». Ο ίδιος τονίζει ότι, μετά τις εκλογές, στόχος του είναι να εστιάσει σε δύο κομβικά ζητήματα: «Πρώτον, στην κατοχύρωση του χαρακτήρα της πόλης μας ως κηπούπολης, με υψηλό επίπεδο ζωής, και δεύτερον στο επιβαλλόμενο από τη χρονική συγκυρία καθήκον κάθε δήμου να εστιάσει στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών».

Πιστεύετε ότι ο δημότης-ψηφοφόρος πρέπει να ψηφίζει στις δημοτικές εκλογές με πολιτικό ή με καθαρά αυτοδιοικητικό κριτήριο;

Θεωρούσα πάντοτε και εξακολουθώ να θεωρώ ως διαστροφή του θεσμού της Αυτοδιοίκησης να τίθεται στην υπηρεσία της κεντρικής πολιτικής. Στο Βυζάντιο, όπου ήκμασε ως θεσμός η Αυτοδιοίκηση, η κεντρική εξουσία υποχρεωνόταν συχνά να προσαρμόζεται στα κελεύσματα των τοπικών κοινωνιών, ποτέ όμως δεν γινόταν το αντίθετο. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν οι εθνικές και οι ευρωπαϊκές εκλογές να κάνουμε το καθήκον μας ως πολίτες. Δεν είναι φρόνιμο, νομίζω, όταν μας δίνεται η ευκαιρία να αποφασίσουμε για τις συνθήκες και την ποιότητα ζωής μας ή για τα σχολεία των παιδιών μας ή για τον χαρακτήρα της πόλης μας, εμείς να απεμπολούμε αυτή την υποχρέωσή μας και να τυρβάζουμε περί άλλα. Γι’ αυτό και δεν επιζήτησα ποτέ τη στήριξη οποιουδήποτε κόμματος, γιατί θα ήμουν υποχρεωμένος μετά, ως δήμαρχος, να αναταποδώσω τη χάρη και να βάλω πλάτη στις δικές του επιδιώξεις, αντί σε αυτές που επιτάσσει το συμβόλαιό μου με τους δημότες-εντολείς μου. Η Αυτο-διοίκηση είναι εξ ορισμού αυτό που λέει η λέξη, όχι Ετερο-διοίκηση! Κάτι τέτοιο όταν συμβαίνει είναι ξεκάθαρη διαστροφή του θεσμού.

Μπορεί ο δήμαρχος που δεν είναι κοντά στα κέντρα εξουσίας, που θα μοιράσουν τους λιγοστούς πόρους προς την Τ.Α. αυτή την πενταετία, να καταδικάζει την πόλη του στην απομόνωση και στην αξιοπρεπή φτώχεια; Μήπως οι «ημέτεροι» δήμαρχοι θα παίρνουν τις καλές μερίδες και οι «υπερήφανοι» θα παίρνουν αποφάγια;

Λυπάμαι που το λέω αυτό, αλλά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου όποιος δήμαρχος νομίζει ότι θα υπάρξουν καλές μερίδες και ότι, αν είναι καλό και υπάκουο παιδί, το κράτος θα σφάξει τον μόσχο τον σιτευτό γι’ αυτόν και την πόλη του. Αν αυτό ίσχυε κάποτε, τώρα ξεχάστε το. Ζητάω την ευθύνη του δήμου μου με πλήρη επίγνωση της «ορφανιάς» του από το κράτος σε αυτή τη δύσκολη πενταετία, ανεξάρτητα από την πολιτική υπακοή του ή όχι. Ο πολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει να στρέψω το ενδιαφέρον μου ως δήμαρχος προς το εξωτερικό και προς τον ιδιωτικό τομέα, για την προσέλκυση πόρων. Όταν παρουσιάζεσαι σοβαρός, με πλήρες «ντοσιέ» και επιχειρήματα (business plan), και έχεις ταυτόχρονα τις απαραίτητες γνωριμίες στις Βρυξέλλες και στα λοιπά κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε., δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται να πετύχεις σημαντικές χρηματοδοτήσεις. Την εξωστρέφεια αυτή τη βρίσκω μονόδρομο αυτή την εποχή, που το κράτος αδυνατεί να χρηματοδοτήσει την Τ.Α. και που η φοροδοτική ικανότητα των δημοτών είναι ήδη εξαντλημένη. Επιπροσθετως, έχω σκέψεις για τη δημιουργία «έξυπνων» εσόδων από την προσφορά νέων, καινοτόμων υπηρεσιών στους πολίτες, που φυσικά δεν μπορώ να καταχραστώ της φιλοξενίας σας να απαριθμήσω.

Ποιες είναι οι προτεραιότητές σας για την πόλη σας;

Μην αμφιβάλλετε καθόλου ότι έχω πολλά φιλόδοξα και μοντέρνα σχέδια για την πόλη μου, που έχει προικιστεί από τη Φύση με ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα, την παραδεισένια φύση της και τη θάλασσά της. Δεν θα σας μιλήσω για τα καθιερωμένα (καθαριότητα, πράσινο, παιδεία, πολιτισμό, αθλητισμό κλπ) που τα θεωρώ αυτονόητα για κάθε δήμαρχο. Θα περιοριστώ σε δύο κομβικά ζητήματα: Πρώτον, στην κατοχύρωση του χαρακτήρα της πόλης μας ως κηπούπολης, με υψηλό επίπεδο ζωής. Είμαι αποφασισμένος να προστατεύσω με κάθε τρόπο το κεκτημένο της χρήσης αποκλειστικής κατοικίας, με αποκλεισμό κάθε ιδέας για εμπορευματοποίηση, αύξηση συντελεστών και υψών και υπερτοπικών λειτουργιών (πολυκαταστημάτωνυπεραγορών, κέντρων διασκέδασης κλπ). Φυσικά, ο επαγγελματικός κόσμος της πόλης μας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, εφόσον οι ήπιες και νομικές επαγγελματικές λειτουργίες θα παραμείνουν εκεί που υπάρχουν, με ρητή δέσμευση όμως να μην επεκταθούν. Δεύτερον, στο επιβαλλόμενο από τη χρονική συγκυρία καθήκον κάθε δήμου να εστιάσει στον τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών. Ο τομέας αυτός, που δεν ήταν τόσο σημαντικός σε άλλους καιρούς λόγω του υψηλού βιοτικού επιπέδου της περιοχής μας, έχει καταστεί τώρα - με την κρίση – πρώτης προτεραιότητας. Η οικονομική κρίση έχει μεταλλαχθεί πια σε ανθρωπιστική κρίση και η ανεργία και η ανέχεια έχουν εισχωρήσει σε πολλά σπιτικά και στην πόλη μας. Την υποχρέωση αλληλεγγύης προς τους άτυχους συνανθρώπους μας τη συναισθάνομαι ήδη ως άνθρωπος και, όπως καταλαβαίνετε, θα τη νιώθω επιτακτικότερη ως δήμαρχος. Ο δήμος αυτός έχει υποχρέωση να διασφαλίζει ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης σε κάθε συμπολίτη μας που υποφέρει. Στην πόλη μου δεν το χωράει το πετσί μου (κατά τη λαϊκή έκφραση) να υπάρχει έστω ένας άνθρωπος, και ιδίως παιδί, που να στερείται τροφής, στέγης, ενδυμασίας και φαρμάκων. Παραπέρα, θα δώσω βάρος στη λειτουργία δημοτικού γραφείου ευρέσεως εργασίας για τη νεολαία μας, με έξυπνους τρόπους που έχω σκεφτεί. Παρακαλώ να μην τα εκλάβετε αυτά ως «μελό», αλλά να τα εκτιμήσετε με μέτρο την ανθρωπιά σας και την πατριωτική σας συνείδηση, όπως τα προσεγγίζω κι εγώ.

Αν και θέλετε ως αυτοδιοικητικός να μείνετε ουδέτερος στην πολιτική διαμάχη, θέλετε να μας πείτε πού τοποθετείστε ως πολίτης σε σχέση με το ακολουθούμενο πρόγραμμα σταθεροποίησης;

Πιστεύω ότι, αφού καλώς ή κακώς ο λαός μας και ο πολιτικός μας κόσμος επέλεξε τον ευρωπαϊκό δρόμο ανάσχεσης της κρίσης και υποβλήθηκε ήδη σε μεγάλες θυσίες, ανεξάρτητα από τα παράπονά μας για τη βάρβαρη αντιμετώπισή μας, πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή ακόμα, ώστε να μην πάνε αυτές χαμένες και ξαναρχίσουμε από την αρχή (με ακόμα μεγαλύτερες θυσίες). Αυτό το επιτάσσει και η ευαίσθητη γεωπολιτική μας θέση, γιατί δεν μπορώ να αποκλείσω ότι μια «ηρωική έξοδος» από την ευρωπαϊκή οικογένεια δεν θα σήμαινε παραπέρα για τη χώρα μας «χορό του Ζαλόγγου» και εθνικές περιπέτειες.

Συνέντευξη στον Γ. ΜΑΝΟΥΣΑΚΑΚΗ

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.