2014_05_07
protothema.gr

Ο επικεφαλής του συνδυασμού «Βάρη - Βούλα - Βουλγιαμένη, Πόλη για να ζεις», δεσμεύεται ότι θα ιδρύσει στο δήμο γραφείο ευρέσεως εργασίας

Μια απέραντη «κηπούπολη», αλλά και πρότυπο στις κοινωνικές υπηρεσίες, οραματίζεται το δήμο των «τριών Β» - Βούλα, Βάρη, Βουλιαγμένη-, ο ανεξάρτητος υποψήφιος, πιλότος της πολιτικής αεροπορίας, Γρηγόρης Κωνσταντέλλλος. 

Παράλληλα, ο επικεφαλής του συνδυασμού «Βάρη - Βούλα - Βουλγιαμένη, Πόλη για να ζεις», δεσμεύεται ότι θα ιδρύσει στο δήμο γραφείο ευρέσεως εργασίας.

Ποια σχέση θέλετε να έχει η τοπική αυτοδιοίκηση με την κεντρική εξουσία;
Θεωρώ ως διαστροφή του θεσμού της Αυτοδιοίκησης να τίθεται στην υπηρεσία της κεντρικής πολιτικής. Στο Βυζάντιο, όπου ήκμασε ως θεσμός η Αυτοδιοίκηση, η κεντρική εξουσία υποχρεωνόταν συχνά να προσαρμόζεται στα κελεύσματα των τοπικών κοινωνιών, ποτέ όμως δεν γινόταν το αντίθετο. Δόξα τω Θεώ, υπάρχουν οι εθνικές και οι ευρωπαϊκές εκλογές να κάνουμε το καθήκον μας ως πολίτες. Δεν είναι φρόνιμο, νομίζω, όταν μας δίνεται η ευκαιρία να αποφασίσουμε για τις συνθήκες και την ποιότητα ζωής μας ή για τα σχολεία των παιδιών μας ή για τον χαρακτήρα της πόλης μας, εμείς να απεμπολούμε αυτή την υποχρέωσή μας και να τυρβάζουμε περί άλλα. Γι’ αυτό και δεν επιζήτησα ποτέ τη στήριξη οποιουδήποτε κόμματος, γιατί θα ήμουν υποχρεωμένος μετά, ως δήμαρχος, να αναταποδώσω τη χάρη και να βάλω πλάτη στις δικές του επιδιώξεις, αντί σε αυτές που επιτάσσει το συμβόλαιό μου με τους δημότες-εντολείς μου. Η Αυτο-διοίκηση είναι εξ ορισμού αυτό που λέει η λέξη, όχι Ετερο-διοίκηση

Ναι, αλλά στη διανομή των πόρων από την κεντρική εξουσία τι μπορεί να περιμένει ένας τέτοιος δήμος;
Κοιμάται τον ύπνο του δικαίου όποιος δήμαρχος νομίζει ότι θα υπάρξουν καλές μερίδες και ότι, αν είναι καλό και υπάκουο παιδί, το κράτος θα σφάξει τον μόσχο τον σιτευτό γι’ αυτόν και την πόλη του. Αν αυτό ίσχυε κάποτε, τώρα ξεχάστε το. Ζητάω την ευθύνη του δήμου μου με πλήρη επίγνωση της «ορφανιάς» του από το κράτος σε αυτή τη δύσκολη πενταετία, ανεξάρτητα από την πολιτική υπακοή του ή όχι. Ο πολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει να στρέψω το ενδιαφέρον μου ως δήμαρχος προς το εξωτερικό και προς τον ιδιωτικό τομέα, για την προσέλκυση πόρων. Όταν παρουσιάζεσαι σοβαρός, με πλήρες «ντοσιέ» και επιχειρήματα (business plan), και έχεις ταυτόχρονα τις απαραίτητες γνωριμίες στις Βρυξέλλες και στα λοιπά κέντρα αποφάσεων της Ε.Ε., δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται να πετύχεις σημαντικές χρηματοδοτήσεις. Την εξωστρέφεια αυτή τη βρίσκω μονόδρομο αυτή την εποχή, που το κράτος αδυνατεί να χρηματοδοτήσει την Τ.Α. και που η φοροδοτική ικανότητα των δημοτών είναι ήδη εξαντλημένη. Επιπροσθετως, έχω σκέψεις για τη δημιουργία «έξυπνων» εσόδων από την προσφορά νέων, καινοτόμων υπηρεσιών στους πολίτες, που φυσικά δεν μπορώ να καταχραστώ της φιλοξενίας σας να απαριθμήσω.

Τι στόχους θέτετε για την πόλη σας;
Η πόλη μου έχει προικιστεί από τη Φύση με ένα τεράστιο συγκριτικό πλεονέκτημα, την παραδεισένια φύση της και τη θάλασσά της και χρειάζεται φιλόδοξα και μοντέρνα σχέδια. Πέρα από τις δεδομένες και αυτονόητες προτεραιότητες, όπως η καθαριότητα, το πράσινο, η παιδεία, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός, μένω σε δύο κομβικά ζητήματα: Πρώτον, στην κατοχύρωση του χαρακτήρα της πόλης μας ως κηπούπολης, με υψηλό επίπεδο ζωής. Είμαι αποφασισμένος να προστατεύσω με κάθε τρόπο το κεκτημένο της χρήσης αποκλειστικής κατοικίας, με αποκλεισμό κάθε ιδέας για εμπορευματοποίηση, αύξηση συντελεστών και υψών και υπερτοπικών λειτουργιών (πολυκαταστημάτων, υπεραγορών, κέντρων διασκέδασης κλπ). Οι ήπιες και νομικές επαγγελματικές λειτουργίες θα παραμείνουν εκεί που υπάρχουν, με ρητή δέσμευση όμως να μην επεκταθούν. Δεύτερον, στις κοινωνικές υπηρεσίες. Ο τομέας αυτός, που δεν ήταν τόσο σημαντικός σε άλλους καιρούς λόγω του υψηλού βιοτικού επιπέδου της περιοχής μας, έχει καταστεί τώρα - με την κρίση – πρώτης προτεραιότητας. Η οικονομική κρίση έχει μεταλλαχθεί πια σε ανθρωπιστική κρίση και η ανεργία και η ανέχεια έχουν εισχωρήσει σε πολλά σπιτικά και στην πόλη μας. Την υποχρέωση αλληλεγγύης προς τους άτυχους συνανθρώπους μας τη συναισθάνομαι ήδη ως άνθρωπος και, όπως καταλαβαίνετε, θα τη νιώθω επιτακτικότερη ως δήμαρχος. Ο δήμος αυτός έχει υποχρέωση να διασφαλίζει ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης σε κάθε συμπολίτη μας που υποφέρει. Στην πόλη μου δεν το χωράει το πετσί μου (κατά τη λαϊκή έκφραση) να υπάρχει έστω ένας άνθρωπος, και ιδίως παιδί, που να στερείται τροφής, στέγης, ενδυμασίας και φαρμάκων. Παραπέρα, θα δώσω βάρος στη λειτουργία δημοτικού γραφείου ευρέσεως εργασίας για τη νεολαία μας, με έξυπνους τρόπους που έχω σκεφτεί. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.